- Nieważność umowy dawnego Fortis Banku
- Zasądzono zwrot wszystkich zapłaconych przez kredytobiorców rat w PLN i CHF
- Odsetki od wezwania do zapłaty
- Wyrok Sądu Okręgowego w Rzeszowie
Kolejny sukces Kancelarii i naszych klientów. Tym razem sprawa dotyczyła niestandardowego i uchodzącego za trudniejszy w unieważnieniu kredytu dawnego Fortis Banku (obecnie BNP Paribas Bank Polska S.A.).
Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2024 r., w sprawie o sygn. akt: I C 1433/23, Sąd Okręgowy w Rzeszowie:
- ustalił, że umowa kredytu budowlanego – hipotecznego zawarta z Fortis Bank Polska S.A. w Warszawie jest nieważna,
- zasądził od BNP Paribas Bank Polska S.A. na rzecz powodów kwoty:
– 150.641,38 zł oraz
– 30.284,40 CHF
wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od w/w kwot od dnia 25 lipca 2023r. do dnia zapłaty;
3. zasądził od pozwanego PKO BP S.A. z siedzibą w Warszawie na rzecz powodów zwrot całości kosztów procesu.
Sporna umowa była nietypowa m.in. z tego względu, że zgodnie z pkt 1 Umowy kwota kredytu została określona na 165.507,05 CHF. Niemniej jednak w pkt 5.2.1) Umowy postanowiono, że uruchomienie kredytu nastąpi w transzach w wysokości łącznie nie większej niż 298.118,00 zł określonej w dyspozycji uruchomienia. Przeliczenie wypłaconej kwoty z CHF na PLN lub z PLN na CHF (przy czym kierunek przeliczenia zależał od obowiązującego w dacie wypłaty kredytu kursu kupna CHF) miało nastąpić według kursu z tabeli kursowej Banku. Ponadto w umowie przewidziano w pierwszej kolejności spłatę kredytu w CHF, a dopiero gdy na rachunku walutowym nie byłoby wystarczających środków na pokrycie raty, spłata miała następować w PLN po przewalutowaniu według kursu sprzedaży CHF z tabeli kursowej banku.
Powyższe warunki czyniły umowę kredytu dawnego Fortis Banku nietypową i odbiegającą na pozór od typowych konstrukcji kredytu denominowanego lub indeksowanego do CHF.
Niemniej jednak sąd podzielił stanowisko pełnomocnika kredytobiorców, że sporna umowa tylko z pozoru „udaje” umowę klasycznego kredytu walutowego, a w rzeczywistości jej istota odpowiada „klasycznym” kredytom powiązanym z kursem CHF. W konsekwencji Sąd uznał, że zawarte w umowie Fortis Banku klauzule walutowe stanowią niedozwolone postanowienia umowne, które pozwalały pozwanemu bankowi w sposób dowolny kształtować zadłużenie konsumentów i narażały ich na nieograniczone ryzyko wzrostu kosztów spłaty kredytu. Bank nie poinformował konsumentów w sposób należyty o sposobie funkcjonowania mechanizmu indeksacji, sposobie ustalania kursów przeliczeniowych oraz ryzyku związanym z zaciągnięciem kredytu indeksowanego do waluty obcej. Z powyższych względów należało uznać, że klauzula indeksacyjna była sprzeczna z dobrymi obyczajami i rażąco naruszała interesy powodów. Jako taka stanowiła niedozwolone postanowienie umowne podlegające sankcji bezskuteczności. Z kolei eliminacja z umowy kredytu indeksowanego do CHF klauzuli walutowej określającej główne świadczenia stron i decydującej o jej prawnym charakterze powinna doprowadzić do upadku umowy i zwrotu świadczeń spełnionych w jej wykonaniu.
Sprawę prowadził radca prawny Damian Skrzypek z Rzeszowa.
